Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Διαζύγιο και παιδί


Το διαζύγιο είναι μια τραυματική εμπειρία για το παιδί και τα προβλήματα που το συνοδεύουν δεν μπορούν να προβλεφθούν. Ένας χωρισμός έχει πάντα οδυνηρές συνέπειες, έστω και αν οι γονείς κάνουν τα πάντα για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται, προσπαθώντας να αφήσουν στην άκρη τις τυχόν διαμάχες τους για το συμφέρον του παιδιού.
Ο χωρισμός έχει όμως ένα θετικό, ότι ανακουφίζει το παιδί από το βάρος των φιλονικιών των γονέων και τερματίζει μια οικογενειακή κατάσταση που το κάνει να υποφέρει. Σε καμία περίπτωση όμως τα παιδιά δεν πιστεύουν, ότι το αύριο θα είναι καλύτερο και ότι μια νέα ζωή ξεκινά.  Γύρω τους τα πάντα καταρρέουν ακόμη και για εκείνα που παρότρυναν τους γονείς να χωρίσουν.
Μετά το διαζύγιο το παιδιά έχουν την τάση να σβήνουν τις αρνητικές στιγμές και εμπειρίες. Κατασκευάζουν την εικόνα ενός χαμένου, ονειρικού παραδείσου. Οι μόνες περιπτώσεις κατα τις οποίες τα παιδιά αποδέχονται το διαζύγιο  είναι όταν έχει προηγηθεί κακοποίηση.
Το παιδί πρέπει να απαρνηθεί την προηγούμενη ζωή του και να αναθεωρήσει τις ρίζες του. Και ενώ άλλα παιδιά με το πέρασμα του χρόνου καταφέρνουν να ξεπεράσουν τη νοσταλγία, άλλα τη μετατρέπουν σε άρνηση αποδοχής του διαζυγίου. Μερικά εξάλλου δεν σταματούν να επεξεργάζονται και στρατηγικές επανένωσης του ζευγαριού.
 
Διεργασία χωρισμού

Η διαδικασία του πένθους στην περίπτωση του διαζυγίου είναι διαφορετική από αυτή του θανάτου αγαπημένου προσώπου καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση οι γονείς ζουν. Η απώλεια δεν φαίνεται αναγκαστικά μη αναστρέψιμη.  Το παιδί παραμένει σε μια κατάσταση αναμονής της επιστροφής στο παρελθόν, ακόμη και αν ξέρει  ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.  Για πολλά παιδιά η συνειδητοποίηση ότι το παρελθόν δεν πρόκειται να επιστρέψει δεν συντελείται πριν την ενηλικίωση.

Πως θα διαγνώσουμε αν το παιδί είναι σε κατάσταση άρνησης

Διάρκεια

Ανικανότητα να παίξει

Ενοχή

Είναι σημαντικό να καθησυχάσουμε το παιδί και να του εξηγήσουμε ότι εκείνο δε φταίει, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να θεωρεί τον εαυτό του υπαίτιο, μιας και πριν γεννηθεί οι γονείς δεν είχαν προβλήματα στη σχέση τους.

Η αλλαγή σχολείου, η πιθανή απώλεια των φίλων και τόσες αλλαγές στην καθημερινότητα του παιδιού αποτελούν αποσταθεροποιητικούς παράγοντες. Είναι σημαντικό να μην μεταδίδουν οι γονείς τον πανικό και τον φόβο τους στο παιδί γιατί στο μυαλό του τα προβλήματα διογκώνονται. Η μέχρι τώρα ενωμένη οικογένεια αποτελούσε μια ασφάλεια γι'αυτό ενώ τώρα νιώθει εύθραυστο. 

Θυμός
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα και είναι ένα στάδιο πριν την αποδοχή. 
Τα μικρά παιδιά εκφράζουν φανερά το θυμό τους στους γονείς τους. 
Τα μεγαλύτερα το εσωτερικεύουν ή το εκδηλώνουν με έμμεσο τρόπο (επιθετικότητα στο σχολείο ή στο περιβάλλον τους). Ο θυμός είναι αποδεκτός δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με την επιθετικότητα που εκφράζουν.
Λόγοι θυμού:

Ξαφνική παρουσίαση συντρόφου

Απουσία εξήγησης σχετικά με τις συνθήκες του διαζυγίου

Σωματικά και άλλα συμπτώματα εξ’ αιτίας του διαζυγίου

επιθετικότητα - δυσκολίες στη μάθηση και πτώση σχολικής επίδοσης – κοιλιακοί πόνοι –
πνευματική ή σωματική κόπωση χωρίς συγκεκριμένη αιτία – διαταραχές στον ύπνο – νυχτερινή
ενούρηση – ανυπακοή – έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης – απομόνωση – άγχος -  φοβίες για
εγκατάλειψη – ανασφάλεια.


Η θλίψη σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι μόνιμη. Το παιδί περνά περιόδους ανησυχίας και χαράς που εναλλάσσονται.

Όταν τα συμπτώματα διαρκούν πάνω από 2 μήνες τότε καλό είναι οι γονείς να προσφύγουν σε ειδικό. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα μακροχρόνια θεραπεία. Μία ή δύο συνεδρίες μπορεί να είναι αρκετές.